Castello Scaligero- średniowieczna forteca

Średniowieczny Castello Scaligero  góruje nad architekturą miejską w Valeggio, usytuowany na wzgórzu niczym busola wskazuje kierunek mieszkańcom. Dawna forteca Scaligerów to najważniejszy  zabytek i  znak rozpoznawczy  miasteczka. Jego charakterystyczny rysunek widnieje w herbie Valeggio i  na ważniejszych lokalnych produktach. Do dzisiejszych czasów  zachowały się tylko ruiny, jednak nadal zamek pozostaje  bardzo sugestywnym elementem w architekturze miasta i imponuje wielkością.

Cztery zamkowe wieże zwieńczają blanki w kształcie jaskółczych ogonów. W średniowiecznych zamkach efektowny krenelaż pełnił rolę strategiczną. Za zębatymi wycięciami muru skrywali się łucznicy  przed ostrzałem wroga. Najciekawsza architektonicznie  i zarazem najstarsza jest Torre Tonda, wzniesiona na rzucie podkowy końskiej. Średniowieczna twierdza została wzniesiona w X wieku i należała do rodu Canossa. Forteca miała strzec i kontrolować  tereny w dolinie rzeki Mincio, gdzie przebiegała granica Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego i Margrabstwa Tuscia. Zamek uległ zniszczeniu w XI wieku podczas trzęsienia ziemi.

Świetność  przywrócił zamkowi ród Scaligerich, który w 1262 roku przejął władze  i rozpoczął swoje panowanie nad terytorium regionu Veneto na około dwieście lat. W 1285 r., pierwszy z rodu  Mastino della Scala  odbudował zamek i włączył do zespołu fortyfikacji nazywanych  "SERRAGLIO SCALGERO". Było to jedno z największych przedsięwzięć inżynierii wojskowej ówczesnej Europy. Fortyfikacje miały długość  16 km, a  w ich skład wchodziły mury, twierdze i 200 wież z bramami. Miały one służyć  do obrony miasta Werony przed najazdem wojsk z Mantui. 
W 1387r. po upadku rodu Scaligierich zamek przeszedł w posiadanie Gian Galeazzo Viscontiego. Mediolański możnowładca umocnił fortecę, a w 1393 r. zbudował  most- tamę na rzece Mincio, który połączył  z zamkiem. W okresie panowania Republiki Weneckiej  znaczenie fortecy w Valeggio  stopniowo spadało i zamek podupadał na wyglądzie.



Czas nie oszczędził starych murów, w  kruszejących zakamarkach  zadomowiły się gołębie.
Wielka brama, dzieło kowalskiej sztuki strzeże  dostępu do zamku. Szeroko rozwarte skrzydła zapraszają na  rozległy, brukowany dziedziniec. Współcześnie średniowieczne  mury skrywają scenę teatralną i miejsca dla widowni. Latem odbywają się tu ważniejsze wydarzenia artystyczne,  oraz  kino pod rozgwieżdżonym niebem. Taka naturalna sceneria stanowi romantyczną otoczkę dla występów  artystów, na widowni więc zawsze komplet .