Najpiękniejszą panoramę Werony można oglądać ze Wzgórza św. Leonarda.
Roztacza się stąd przepiękny widok na dolinę Valdonegi otoczonej zielonymi wzgórzami łagodnie schodzącymi nad brzeg Adygi. Rzeka z furią przeciska się przez dolinę i niczym wąż wije meandrami przez miasto.
Bogata architektura Werony oglądana z perspektywy ptaka przedstawia się fascynująco. Biją w niebo wysokie dzwonnice gotyckich i renesansowych kościołów; biała to dzwonnica katedry św. Marii Matki, pasiasta należy do bazyliki św. Zenona, a najbardziej strzelista do kościoła św. Anastazji. Wznoszą się w pionie średniowieczne wieże, Gardello z 1370 r. i najwyższa w Weronie 83 metrowa Torre dei Lamberti.
Obszerną,
urbanistyczną przestrzeń przecina regularna szachownica
wąskich uliczek.
Na skrzyżowaniu dwóch głównych arterii, usytuowany Piazza del Erbe,
to dawne rzymskie forum, współcześnie
najbardziej malownicze miejsce w mieście. Bardziej rozległy, położony w samym sercu miasta to Piazza Bra, dominuje tu olbrzymia budowla
rzymskiego amfiteatru-nazywanego Areną.
Mosty, jak kotwy spinają rzekę z miastem. Ten z czerwonej cegły, wsparty na trzech potężnych przęsłach to Ponte Scaligero, przy nim imponuje bryłą Castelvecchio. Zachwyca, wyjątkowej urody Ponte Pietra sięgający historią do I wieku p.n.e., zbudowany w części z kamiennych bloków i z cegły.
Ponte delle Navi prowadzi wprost do niezwykłego kościoła św. Fermo i Rustico wzniesionego w
miejscu dwóch świątyń romańsko- gotyckich często
niszczony przez powodzie.
Człowiek od zawsze poszukiwał miejsc wypełnionych energią do wznoszenia ważnych obiektów. Dostrzegli piękno okolic Valdonegi powracający z Ziemi Świętej krzyżowcy. Teren okolony wzgórzami przypominał im zakątki Palestyny, wznieśli więc tu kompleks kaplic. W 1265 roku zbudowano kościół wraz z klasztorem poświęconym św. Leonardowi. W 1511 roku, podczas trzęsienia ziemi, kompleks klasztorny uległ zniszczeniu. Zachowała się jedynie dzwonnica i część krużganków oraz kościelna apsyda. W 1785 roku klasztor poddano kasacji i stanęła w jego miejscu forteca wojskowa.
Po wojnie zabudowania fortecy zostały przekazane w użytkowanie Zgromadzeniu Ojców od Najświętszych Stygmatów Jezusa Chrystusa.
Usytuowana na wzgórzu świątynia jest miejscem kultu poświęconym Matce Bożej z Lourdes. Budowę Sanktuarium rozpoczęto w 1958roku, a obecny kształt nadał świątyni architekt Paolo Rossi. Do zastanych budowli dobudowano dużą okrągłą w planie świątynię.
W specjalnie zaprojektowanej grocie, usytuowanej na tarasie kościoła, znajduje się posąg Matki Bożej z Lourdes, cudem ocalały podczas alianckich bombardowań.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz