Werona z perspektywy Wzgórza św. Leonarda

Najpiękniejszą panoramę Werony można oglądać ze Wzgórza św. Leonarda. 
Roztacza się stąd  przepiękny widok na dolinę  Valdonegi otoczonej zielonymi  wzgórzami  łagodnie schodzącymi nad  brzeg Adygi. Rzeka z furią  przeciska się przez dolinę i  niczym wąż wije meandrami przez miasto. 

Bogata  architektura Werony oglądana z perspektywy ptaka przedstawia się fascynująco. Biją w niebo wysokie dzwonnice gotyckich i renesansowych  kościołów; biała to dzwonnica  katedry św. Marii Matki, pasiasta  należy do bazyliki św. Zenona, a najbardziej  strzelista do  kościoła św. Anastazji. Wznoszą się w pionie  średniowieczne wieże, Gardello z 1370 r. i najwyższa w Weronie 83 metrowa Torre dei Lamberti.

Obszerną, urbanistyczną przestrzeń przecina regularna  szachownica wąskich uliczek. 

Na skrzyżowaniu dwóch głównych arterii, usytuowany  Piazza del Erbe, to dawne  rzymskie forum, współcześnie najbardziej malownicze miejsce w mieście. Bardziej rozległy, położony w samym sercu miasta to  Piazza Bra, dominuje tu olbrzymia budowla rzymskiego amfiteatru-nazywanego Areną.

Mosty, jak kotwy spinają  rzekę z miastem. Ten z czerwonej cegły, wsparty na trzech  potężnych przęsłach to Ponte Scaligero, przy nim imponuje bryłą  Castelvecchio.  Zachwyca, wyjątkowej urody Ponte Pietra sięgający historią do I wieku p.n.e., zbudowany  w części z kamiennych bloków i  z cegły.

Ponte delle Navi  prowadzi wprost do niezwykłego  kościoła św. Fermo i Rustico wzniesionego w miejscu  dwóch  świątyń romańsko- gotyckich  często niszczony przez powodzie. 

Wzgórze św. Leonarda wypełnia cisza i spokój sprzyjające kontemplacji; wzrok szybuje bez ograniczeń hen, aż po horyzont, a widok jest niezrównany i fascynujący. 

Człowiek od  zawsze poszukiwał miejsc wypełnionych energią do wznoszenia ważnych obiektów. Dostrzegli piękno okolic Valdonegi powracający z Ziemi Świętej  krzyżowcy. Teren okolony wzgórzami przypominał im zakątki Palestyny, wznieśli więc tu kompleks kaplic. W 1265 roku zbudowano kościół  wraz z klasztorem poświęconym św. Leonardowi.  W 1511 roku, podczas trzęsienia ziemi, kompleks klasztorny uległ zniszczeniu. Zachowała się jedynie dzwonnica i część krużganków oraz kościelna apsyda. W 1785 roku klasztor poddano kasacji i stanęła w jego miejscu forteca wojskowa.



Po wojnie zabudowania fortecy zostały przekazane w  użytkowanie Zgromadzeniu Ojców od Najświętszych Stygmatów Jezusa Chrystusa. 
Usytuowana  na wzgórzu  świątynia jest miejscem kultu poświęconym Matce Bożej z Lourdes. Budowę Sanktuarium rozpoczęto w 1958roku, a  obecny kształt  nadał świątyni  architekt Paolo Rossi. Do zastanych budowli dobudowano dużą okrągłą w planie świątynię.

W  specjalnie zaprojektowanej  grocie, usytuowanej na tarasie kościoła, znajduje się  posąg Matki Bożej z Lourdes,  cudem  ocalały podczas alianckich bombardowań.