Całe niedzielne popołudnie w pięknej Weronie "a farci una mangiata di caldo"( żeby zjeść kawał żaru):-), jak napisała w książce Tessa Caponi Borawska, a co wydaje mi się dowcipną ripostą, na zapytanie, co można robić w upalny dzień w rozgrzanych do czerwoności murach miejskich.
Tak naprawdę przyciągnął nas w mury Werony trwający od kilku dni „Pizza Festival” . W Arsenale, bo tam ulokowano wszystkie stanowiska z pizzami, jednak nie zabawiliśmy długo. Apetyt na pizzę zaspokoiliśmy i do zagospodarowania zostało nam jeszcze całe niedzielne popołudnie.
Mimo nieznośnego upału pozaglądaliśmy w ulubione, dawno nie odwiedzane przez nas miejsca. Mieszkańców jakby wymiotło z miasta, a i turystów dużo dużo mniej na ulicach. A ci, co przebywali w mieście, jakby odczuleni na piękne zabytki, poszukiwali cienia w parkach, na skwerach, nad rzeką, przy fontannach.
Z Arsenale wychodzi się wprost na Ponte Vecchio. To jeden z moich ulubionych mostów spinających Adygę o pięknej konstrukcji, spacer wzdłuż szpaleru malowniczych blanków w kształcie jaskółczych ogonów wciąż robi wrażenie. Wzniesiony za panowania Cangrande II Scaligera najpotężniejszego władcy średniowiecznej Werony nazywany mostem Scaligerów.
Stamtąd, w prostej linii, podcieniami na via Roma, zmierzamy na najbardziej rozległy plac w Weronie. Zatrzymujemy się na chwilę przy okazałej Portoni della Bra, wchodzącej w skład dawnych murów obronnych, żeby przeczytać sentencję Szekspira „Non esiste mondo favor dalle mura di Verona…”( Nie ma świata poza murami Werony). Nie jedyne to miejsce w Weronie mające związek z tragiczną historią miłości Romea i Julii, opisaną genialnym piórem Szekspira.
Długim deptakiem, nazywanym tu Listone, z szeregiem kolorowych kamienic, docieramy do via Mazzini, tu najlepiej zorientować się co słychać w świecie mody zaglądając do witryn sklepowych. Ulica pełna markowych sklepów zaprowadza do malowniczego Piazza Erbe, usytuowanego w miejscu dawnego rzymskiego forum. Zniknęły z przestrzeni placu stragany handlowe i swoje uroki eksponują w pełni zabytkowe budynki, fontanna, kolumna z Lwem św. Marka.
Późna pora i dziedzińczyk Giulietty zamknięty, dostępu broni okratowana brama, w przedsionku zaciekawia niezwykły colagge z kolorowych karteczek ze słowami KOCHAM CIĘ w różnych językach świata. Ceglaste lico fasady wyróżnia dom rodziny Capulettich, spośród innych budynków na tej ulicy. Zaciekawiają detale: herb rodowy nad bramą i światło w oknach na pietrze.
Ale kiedy dzień zaczął ustępować wieczorowi i kontury budynków spowiła szarość, zaczęły zaludniać się ocienione parasolami ogródki restauracji na wszystkich piazza w mieście. Zatrzymaliśmy się my na urokliwym Piazza dei Signiori w bliskim sąsiedztwie posągowego Dantego Alghieri na kieliszek orzeźwiającego spritza.
Piazza dei Signori
Casa di Giulietta
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz